زیر اسمان دلتنگی خانه ای دارم که خورشیدش همیشه درحال غروب است خانه ی من تک اتاق است و تمام لحضاتم را دران اتاق می گذرانم پنجره اش به روی انتظار باز می شود وپرده هایش از جنس فاصله هاست دیوار هایش به رنگ سیاه است و نوای سکوت فضای خانه ام را پر کرده تنها همخانه و همسایه ام غم است زنگ در خانه ام صدای افتادن اشک از چشم منتظر است هر چند که در خانه ام همیشه قفل است و کلید خانه هم در دست اوست می گذرانم روزها رابا نگاه از پشت پنجرهتا او مرا از این قفس ازاد کند که کلید خانه ام در دستان اوستو او فقط میتواند باز کنداین در بسته را
امیدوارم همانند رهگذری از کنار خانه ام رد نشوی نام خانه ی من تنهاییست. با نظراتتون خوشحالم میکنید تقدیم به کسایی که تو زندگیشون شکست عشقی خوردن مثل من خدایااااااااااااااااااااااااااااااااااااهمه عاشقا به عشقشون برسن عشق تلخ نیمه شب اواره و بی حس وحال نیمه شب اواره وبی حس وبی حال در سرم سودای جامی بی زوال پرسه ای اغاز کردیم در خیال دل بیاد اورد ایام وصال از جدایی یک دوسالی میگذشت یک دوسال از عمر رفت و برنگشت دل بیاد اورد اول بار را خاطرات اولین دیدار را ان نظر بازی ان اسرار را ان دوچشم مست اهو وار را همچو رازی مبهمو سربسته بود چون من از تکرار او هم خسته بود امد و هم اشیان شد با من او هم نشین وهم زبان شد با من او خسته جان بودم که جان شد با من او ناتوان بود وتوان شد با من او دامنش شد خوابگاه خستگی این چنین اغاز شد دلبستگی وای از ان شب زنده داری تا سحر وای از ان عمری که بااو شد به سر مست او بودم زدنیا بی خبر دم به دم این عشق میشد بیشتر امد ودر خلوتم دم ساز شد گفتگوها بین ما اغاز شد گفتمش گفتمش در عشق پا برجاست دل گر گشایی چشم دل زیباست دل گر تو زورقبان شویدریاست دل بی تو شام بی فرداست دل دل زعشق روی تو حیران شده در پی عشق تو سرگردان شده گفت گفت در عشقت وفادارم بدان من تو را بس دوست میدارم بدان شوق وصلت را بسر دارم بدان چون تویی مخمور خمارم بدان با تو شادی می شود غم های من با تو زیبا می شود فردای من گفتمش عشقت به دل افزون شده دل ز جادوی رخت افسون شده جز تو هر یادی به دل مدفون شده عالم از زیبایت مجنون شده بر لبم بگذاشت لب یعنی خموش طعم بوسه از سرم برد عقل وهوش در سرم جز عشق او سودا نبود بهر کس جز او در این دل جا نبود دیده جز برروی او بینا نبود همچو عشق من هیچ گل زیبا نبود خوبی او شهره ی افاق بود در نجابت در نگوهی پاک بود روزگارروزگار اما وفا با ما نداشت طاقت خوشبختی ما را نداشت پیش پای ما عشقی ما سنگی گذاشت بی گمان از مرگ ما پروا نداشت اخر این قصه هجران بود و بس حسرت و رنج فراوان بود و بس یار مارا از جدایی غم نبود در غمش مجنون عاشق کم نبود برسر پیمان خود محکم نبود سهم من از عشق جز ماتم نبود با من دیوانه پیمان ساده بست ساده هم ان عهد و پیمان را شکست بی خبر پیمان یاری را گسست این خبر نا گاه پشتم را شکست ان کبوتر عاقبت ازبند رست رفت وبا دلدار دیگر عهد بست با که گویم او که هم خون من است خصم جان تشنه ی خون من است بخت بد بین وصل او قسمت نشد این گدا مشمول ان رحت نشد ان طلاحاصل به این قسمت نشد عاشقان را خوش دلی تدبیر نیست با چنین تقدیر بد تدبیر نیست از غمش با دودو دم همدم شدم با ده نوش غصه ی او من شدم مست و مخمور و خراب او شدم ذره ذره اب گشتم کم شدم اخر اتش زد دل دیوانه را سوخت بی پروا پر پروانه را عشق من عشق من از من گذشتی خوش گذر بعد از این حتی تو اسمم را مبر خاطراتم را تو بیرون کن ز سر دیشب از کف رفت فردا را نگر اخر این یکباراز من بشنو پند بر من وبر روزگارم دل مبند عاشقی را دیر فهمیدی چه سود عشقه دیرین گسسته تار وپود گر چه اب رفته باز اید به رود ماهی بیچاره اما... مرده بود بعد از این هم اشیانت هر کس است بعد از این هم اشیانت هر کس است باش با او یاد تو ما را بس است --->عشق تلخ<--- چقدر این دکلمه قشنگه!!!نه؟؟؟من که خیلی خوشم اومد امیدوارم شما هم خوشتتون بیاد وبه تماشای انتظار مینشینم
| قالب وبلاگ : قالب وبلاگ |
درباره سایت
منوی سایت
پیوند های روزانه
آرشیو سایت
پیوند ها
طراح قالب
امکانات سایت